WELKOM OP MIJN WEBLOG

Dit blog is in de loop der jaren veranderd. Ooit ging het vooral over de bibliotheek, nu gaat het meer over lezen en taal. (Wie denkt: de bibliotheek gaat toch óók over lezen en taal, ziet dat anders dan ik.) Ooit werd het elke dag bijgehouden, nu minder regelmatig. Wat hetzelfde gebleven is: opmerkingen zijn van harte welkom.

woensdag 18 februari 2009

Wat ik las 9

Zet tien bibliothecarissen bij elkaar en ze praten over poken of over twitter, denk ik de laatste tijd wel eens. Maar dat is een lelijk vooroordeel van mij, want soms praten bibliothecarissen ook wel eens over boeken. En zo is het gekomen dat ik lid ben geworden van een echte bibliothecarissenleesclub. Na 'De club op zolder' die ik toen ik een jaar of tien was samen met een vriendinnetje vormde (de naam kwam uit een boek en meer dan die naam was de club eigenlijk niet), de 'Brugclub' van de gereformeerde kerk en daarna de 'Gereformeerde Jongelingsverening' en nog later de boekgrrls, die ik ook maar even tot de clubs reken, wordt dit de vijfde keer in mijn leven dat ik bij een club hoor.

Het kwam zo. Ik wist dat er bij ons op het werk een jeugdboekenleesclubje was en toen ik De jongen in de gestreepte pyjama had gelezen vroeg ik aan een van de leden of ze dat boek met hun clubje gelezen hadden omdat het me een boek leek waarover je wel zou kunnen praten. Ze hadden het niet gelezen, maar ze zochten nog een thema voor de volgende leesronde en dat zou misschien wel WO II kunnen worden. En had ik geen zin om ook mee te gaan lezen? Ja, eigenlijk wel en zo zat ik er ineens bij. Het thema werd inderdaad WO II en we lezen De jongen met de gestreepte pyjama, Oorlogswinter en Allemaal willen we de hemel. De eerste twee kende ik al (al ga ik Oorlogswinter nog maar even herlezen) en het laatste las ik onlangs.

Allemaal willen we de hemel van Els Beerten is een Vlaams boek en heeft een thema dat voor zover ik weet in Nederlandse jeugdboeken niet voorkomt: een van de hoofpersonen gaat aan het Oostfront meevechten met de Duitsers om de Russen tegen te houden. Hij wordt daartoe gebracht door een geschiedenisleraar en de pastoor, die gloedvol betogen dat de bolsjewieken het katholieke geloof willen vernietigen en daarom ergere vijanden zijn dan de Duitsers.

Aanvankelijk laten de twee vrienden Jef en Ward zich overtuigen, maar Jef mag niet van zijn ouders. Ward gaat wel. Al snel komt hij erachter dat van wat hem is voorgespiegeld, o.a. dat de Vlamingen niet aan het front zouden hoeven vechten, weinig klopt. Maar dan is het te laat om terug te gaan. Als hij een keer met verlof is gebeurt er iets waar Jef en hij bij betrokken zijn en dat door het hele boek een rol speelt. Pas aan het eind wordt duidelijk wat er precies gebeurd is en dan gebeurt er opnieuw iets dramatisch. Dit klink nogal vaag, maar omdat er misschien mensen zijn die het boek nog willen lezen en niet iedereen het fijn vindt om van te voren te weten hoe een boek afloopt (zelf had ik het al achterin gelezen, maar ik lees dan ook niet voor de spanning), vertel ik er verder niets over.

Het boek heeft vier hoofdpersonen: Ward, Jef, Renée en Remi. Jef en Remi, die ook wel 'kleine' genoemd wordt, waar hij niet erg van gediend is, zijn broers, Renée is hun zusje. Ward en Jef zijn vrienden, Ward en Renée zijn verliefd op elkaar. In het boek is steeds een van deze personen de ik-figuur van een hoofdstuk. Je moet wel even goed opletten in wiens hoofd je nu weer kijkt, maar echt moeilijk is dat niet. Het verhaal maakt ook sprongen in de tijd en wordt gedeeltelijk als terugblik verteld, maar ook dat is goed te volgen.

Het boek gaat over oorlog, vaderlandsliefde, misleiding, liefde, vriendschap, trouw, bedrog, verraad. Dat is dus nogal wat. Toch is het geen 'zwaar' boek, het leest prettig, het is (een beetje) spannend en je kunt je in de hoofdpersonen verplaatsen. Het relativeert 'goed' en 'fout' en dat beviel me eraan. Voor geoefende lezers lijkt het me een mooi opstapje naar de 'volwassenenliteratuur'. Voor matige lezers is het waarschijnlijk te dik en te ingewikkeld van constructie en hier en daar ook te langdradig. Om voor te lezen in de klas lijkt het me heel geschikt.

Met een beetje googelen vind je er meer over. Voor jeugdbibliotheekmensen vind ik het een aanrader, voor mensen als ik die gewoon graag eens een jeugdboek lezen ook.

9 opmerkingen:

  1. Ha Schrijver,
    En dan las ik ook nog eens in het o.p. dat het boek geschikt is voor 'echte leesratten'!
    Groet, Anna

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha Anna,
    Persoonlijk zou ik de term 'leesmuizen' sympathieker vinden.
    Groet, schrvrdzs
    p.s. Of eventueel 'leesbeesten'.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha Schrijver,
    Dit had ik nodig om weer op gang te komen.
    Bedankt.
    Leesvoer

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha WvS,
    Graag gedaan! In Leesgoed nr.8-2008 staat een interview met Els Beerten.
    Het linkje dat je geeft naar 'Leesvoer' werkt helaas niet, in elk geval niet op de pc waar ik nu zit (op mijn werk, netjes in de lunchpauze hoor). En het klinkt juist zo leuk, dat leesvoer.
    Groet, schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ha WvS,
    Ineens ging er een lichtje branden: je bedoelde weer op gang komen met je blog, dus daar moest ik heen! Mijn blog is trouwens ook nog steeds min of meer vastgelopen, maar wie weet word ik binnenkort ook door iets of iemand vlot getrokken.
    Groet, schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Nog een keertje.

    Leesvoer

    Vastgelopen misschien maar niet uit de lucht.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ben er net in begonnen en het boek boeit al vanaf het begin. Gelukkig verklap je hier niets.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ha Henk,
    Alle mensen van het leesclubje die het gelezen hadden vonden het de moeite waard.
    Zelf had ik halverwege al naar de afloop gekeken en het hinderde me niet om die te weten, integendeel, ik geloof dat het er spannender van werd: ik vroeg me af hoe het zover zou komen.
    Groet, schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen