WELKOM OP MIJN WEBLOG

Dit blog is in de loop der jaren veranderd. Ooit ging het vooral over de bibliotheek, nu gaat het meer over lezen en taal. (Wie denkt: de bibliotheek gaat toch óók over lezen en taal, ziet dat anders dan ik.) Ooit werd het elke dag bijgehouden, nu minder regelmatig. Wat hetzelfde gebleven is: opmerkingen zijn van harte welkom.

maandag 12 november 2012

Troost op de plank
















In reactie op mijn stukje over herlezen schreef Lidia (van het blog wilikditwel): 'Ik heb een plankje met romans die ik af en toe herlees'. Piet P. (van Piet's dingen die deugen) dacht dat het herlezen van oude lievelingsboeken 'kan wijzen op zoeken naar vertrouwdheid en geborgenheid'.

Hierdoor dacht ik aan een vrouw, een jaar of dertig ouder dan ik, die ik vroeger wel eens sprak. Zij las enorm veel, had twee abonnementen op de bibliotheek en een volle boekenkast. Op de opmerking 'wat lees jij toch ontzettend veel' reageerde ze soms met 'het is een vlucht hoor'. Destijds begreep ik dat niet, maar inmiddels maar al te goed. Zij wees mij een keer op haar plankje met geliefde boeken. 'Troostboeken' noemde ze die. Af en toe, als ze daar behoefte aan had, las ze er een van. Het was handig dat ze voor het grijpen stonden en ik denk dat naar dat rijtje kunnen kijken op zichzelf soms al troostend was. Ik ben zo dom geweest niet goed op te letten welke boeken het waren.

Ik heb zelf ook wel eens over zo'n plankje nagedacht. Een echt plankje of anders wat titels die ik voor het grijpen in mijn hoofd heb. Maar het is me nooit gelukt het samen te stellen. Er zijn wel boeken die ik erg mooi vond, maar de meeste daarvan komen niet in aanmerking als troostboek omdat ze juist heel droevig zijn. Ik denk niet dat het herlezen ervan me zal helpen als ik me treurig voel, integendeel vermoed ik. Tot de boeken die het meeste indruk op me hebben gemaakt hoort bijvoorbeeld In ongenade van Coetzee. Tijdens het lezen daarvan werd ik erg somber en ik heb het nooit herlezen. Natuurlijk biedt zo'n boek iets wat je een ingebouwde troost zou kunnen noemen. Dat het zo goed geschreven is en blijk geeft van zoveel inzicht in hoe mensen met elkaar omgaan compenseert de somberheid van dat inzicht een beetje. Dat schoonheid kan uitstijgen boven ellende, dat is troostend. Maar of het ook werkt als je je al ellendig voelt voordat je aan het boek begint, dat betwijfel ik.

Ik zou als ik me rot voelde ook helemaal geen behoefte hebben aan een vrolijk of erger nog een 'grappig' boek. Daar hou ik normaal al niet van en als ik me somber voel zou ik er zeker niet ineens van gaan lachen. Dus ook dat valt af. Maar welke boeken zou ik dán op mijn plankje kunnen zetten? Ooit kwam het op twitter even ter sprake, eerst ging het geloof ik over het bekende onbewoonde eiland en toen kwam ik op de proppen met het troostboekenplankje en toen bleken sommige mensen dat heel goed voor zichzelf te kunnen vullen. Maar mij lukte het niet en het lukt me nu nog steeds niet. Ik denk dat ik De brief voor de koning en Geheimen van het wilde woud van Tonke Dragt er wel op wil zetten. En De jacobsladder van Maarten 't Hart. En Het Bureau, al is dat misschien toch te troosteloos. Maar het vult in elk geval meteen de halve plank.

Gevolg van het ontbrekende plankje is dat ik als ik treurig ben ter afleiding bijvoorbeeld maar naar Pauw & Witteman ga kijken. En daar ben ik nog nooit vrolijker van geworden.

Schilderij: Béla Czene (1911-1999)

14 opmerkingen:

  1. Bij "boeken in mijn buurt" zag ik een boek met de titel Haaksbergen. Aangezien dat een plaatsje bij mij in de buurt is waar ik elke donderdag kom vind ik dat een intrigerende titel. Heb je 't al gelezen? Is het fictie/non-fictie, heeft de plaats Haaksbergen er inderdaad een rol in?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha AvA,
      Ik heb het gelezen en het zal vast (gedeeltelijk) in Haaksbergen spelen, al weet ik niet zeker of dat er ook instaat. Het is nauwelijks een boek te noemen, het zijn twee korte verhalen. Ik verwijs je naar een collega-blogger die er iets over schreef, zie hier.
      Groet, schrvrdzs

      Verwijderen
  2. Ik grijp in tijden van troost altijd terug op de boeken van Dick Francis of Clive Cussler. Detectives waarbij ik het verhaal kan uitspellen en waarbij ik mijn favoriete scènes herlees.
    Geen echte troostzinnen, geen vergezichten maar gewoon vaart en herkenbaarheid.
    Inderdaad vertrouwd maakt comfort. :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Annemarie,
      Die herkenbaarheid, misschien is dat het. Dat je in onzekere tijden iets zoekt wat in elk geval níet verandert. En dan is het alleen maar prettig dat je al weet hoe het afloopt, zelfs in een detective blijkbaar.
      Een verrassing om je hier ineens tegen te komen, leuk!
      Groet, schrvrdzs

      Verwijderen
  3. Altijd Joop ter Heul - Eerste twee delen. Bij griep, rouw en de enkele keer dat ik somber. En hoe liep 'In ongenade' ook al weer af? Ach dat was toch wat

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Con,
      'de enkele keer dat ik somber', ja dat ben je helemaal!
      Joop ter Heul, dat noemde Lidia ook al, leuk is dat. Ik vind het erg leuke boeken en ik heb ze vroeger vaak herlezen, maar ik geloof toch niet dat ze me in tijden van nood zouden opvrolijken.
      Hoe In ongenade afliep weet ik niet meer, ik las het tien jaar geleden. Het staat me bij dat de hoofdpersoon in een hondenasiel ging werken omdat hij daar tenminste nog iets kon betekenen voor een medeschepsel. Maar ik weet niet meer of dat echt het einde was.
      Groet, schrvrdzs
      p.s. Ik moet de laatste tijd vaker dan normaal aan je denken en weet je hoe dat komt? Er is ineens vanalles te koop in rood met witte stippen ;-) Ik zag er bijvoorbeeld tafelzeil van, dat zag er erg leuk uit.

      Verwijderen
  4. Ha Schrijver,
    Een kookboek met foto's van heerlijke hapjes! De hele commune idtvdb wordt blij van pruttelsoep, hartige taart en allerlei muffins. Als je geluk hebt ga je zelfs iets maken. Nou, dan is misschien je plank niet vol, maar je buik wel!
    Groet, Anna

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Anna,
      Je hebt weer eens het grootste gelijk van de wereld. Eten troost en zelf iets maken geeft afleiding. Het lastige is dat ik wel graag eet maar niet zo graag kook of bak. Dus troost ik mezelf soms met een zak chips ofzo en dat helpt eigenlijk niet echt.
      Door je advies keek ik eens naar mijn plankje met kookboeken, want dát heb ik wel. En zag daar een boek dat ik vorig jaar met sinterklaas kreeg en waar 70 appeltaartrecepten in staan. En las daar over 'Notenbrood met appel' het volgende:
      'Een taart is dit herfstige brood inderdaad niet, maar zo'n verse boterham met een lik boerenboter smaakt als een gebakje. Helemaal met wat oude boerenkaas en appelstroop erop.'
      Wil je het recept?
      Groet, schrvrdzs

      Verwijderen
  5. Ha Schrijver,
    Nou en of ik dat wil! De omschrijving van 'Notenbrood met appel', is dat geen pure poëzie? Een lik boerenboter, d brnks en appelstroop; hoor m'n buik eens knorren! En laten de buurman en de buurvrouw nu pas hun adoptie appelboom geplukt hebben! In de schuur idtvdb staat een kist vol sappige Jonagoreds!
    Groet, Anna

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Anna,
      Ik stuur je een scan. Ja, pure poëzie, net wat je zegt! En dat komt goed uit, van die appels in de schuur. Uit een kist zo volgeladen...
      Groet, schrvrdzs

      Verwijderen
    2. Ha Schrijver,
      Fijn! Heb jij het notenbrood al eens gemaakt? Hoe gaat 'Uit een kist zo volgeladen' verder? Is het een gedicht?
      Groet, Anna

      Verwijderen
    3. Ha Anna,
      Nee, ik heb het nog nooit gemaakt. Verder ook nog niks uit het appeltaartboek trouwens. Erg hè.
      Ik dacht bij de kist appels aan 'van een boom zo volgeladen, mist men een twee pruimpjes niet' en varieerde daar even op. Ik dacht namelijk dat jullie die appels misschien gingen pakken zonder het aan de buurvrouw te vragen. Dat komt omdat ik bij 'buurvrouw' aan de theedoek moest denken die ooit van de waslijn naar het loungebed verhuisde, als ik het mij goed herinner. Goed voor de zoveelste zucht, deze gedachte.
      Groet, schrvrdzs

      Verwijderen
    4. Ha Schrijver,
      Het is voor een appel een hele eer om in een notenbrood terecht te komen, dat zal de buurvrouw toch ook wel vinden?
      Heb je echt nog geen enkele van de 70 taarten gemaakt? De j.m. zijn aan het rekenen geslagen en als je iedere week een taart bakt, is er ruim een jaar om. Stel je voor wat een heerlijk jaar dat zou zijn ... zucht.
      Groet, Anna

      Verwijderen
  6. Ha Anna,
    Ja, dat zal de buurvrouw vast ook vinden. Vooral als jullie haar een stukje van de taart geven. Maar dat was je misschien niet van plan? Elke week een andere taart bakken, als ik iemand was die zoiets kon, dan had ik geen taart nodig. Als je begrijpt wat ik bedoel.
    Zucht en groet,
    schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen